آی میتران

سلام وقت بخیر

امروز کوتاه از عایق سیم پیچی موتورهای جریان مستقیم برایتان آماده کرده ایم.

غیر از کموتاتور حساس ترین قسمت طراحی موتور dc عایق سیم پیچی های آن است. اگر عایق سیم پیچی های موتور دچار شکست شود، موتور اتصال کوتاه می شود.تعمیر ماشینی که عایق آن اتصال کوتاه شده است، حتی اگر امکان پذیر هم باشد، بسیار پر هزینه است. برای جلوگیری از شکست الکتریکی سیم پیچی های ماشین در اثر داغ شدن آن، نباید بگذاریم که درجه حرارت سیم پیچی ها از حد معینی بیشتر شود. با به جریان انداختن هوا میتوان سیم پیچی ها را تا حدودی خنک کرد، اما در نهایت حداکثر درجه حرارت مجاز سیم پیچی ها ماکزیمم باری را که ماشین می تواند به طور دائم فراهم کند محدود می کند.

بعید است که عایق در اثر رسیدن به درجه حرارت بحرانی بلافاصله دچار شکست شود. اما این افزایش های درجه حرارت به تدریج قدرت عایق را کم می کند و شکست آن در اثر عوامل دیگری چون ضربه، ارتعاش و فشار الکتریکی را ساده تر می کند. یک قاعده سر انگشتی قدیمی می گوید که عمر مورد انتظار موتوری با عایق معین، با هر 10 درصد افزایش درجه حرارت نسبت به درجه حرارت مجاز نصف می شود. این قاعده امروزه هم تاحدی کاربرد دارد.

برای استاندارد کردن محدوده های مجاز درجه حرارت عایق ماشین، اتحادیه ملی سازندگان وسایل الکتریکی (NEMA)  در ایالات محتده مجموعه ای از کلاس های سیستم عایق بندی را تعریف کرده است. هر کلاس سیستم عایق بندی حداکثر افزایش درجه حرارت مجاز را برای هر نوع عایق معین می کند. NEMA برای موتورهای dc بیشتر از یک اسب بخار چهار کلاس عایق بندی دارد : A , B , F و H. هر کلاس درجه حرارت مجازی بالاتر از کلاس قبل را برای سیم پیچی نشان می دهد. مثلاً اگر افزایش درجه حرارت سیم پیچی آرمیچر یک نوع موتور dc با کار دائم را نسبت به محیط با دماسنج اندازه بگیریم، این مقدار باید برای کلاس A کمتر از 70درجه سلسیوس، برای کلاس B کمتر از 100 درجه سلسیوس، برای کلاس F کمتر از 130 درجه سلسیوس و برای کلاس H کمتر از 155 درجه سلسیوس باشد.

این درجه حرارت ها در استاندارد NEMA MGI-1993 ،تحت عنوان  موتورها و ژنراتورها به تفضیل آمده است.

استاندارد های مشابهی نیز توسط کمیسیون بین المللی الکتروتکنیک IEC و سازمان های استاندارد ملی دیگر کشورها تعریف شده اند.